Safaripark Jasper

Jasper, het grootste en meest noordelijke van de vier nationale parken in de Rocky Mountains, is ook het meest ongerepte park.
In tegenstelling tot Banff bestaat het 'centrum' van Jasper uit 1 hoofdstraat en een paar kleine straatjes daar omheen. Je moet uitkijken dat je niet net met je ogen knippert anders mis je het hele dorp. Naar Jasper kom je echt voor de natuur.
Het totale park is ruim 10000 vierkante kilometer groot en je vindt er echt alles; bergen, valleien, gletsjers en meren en natuurlijk ook veel wild.
Het is net alsof we al 2 dagen op safari zijn.
Zo zijn wij al meerdere keren herten tegen gekomen maar ook een rendier en een eland. Helaas nog geen beer, maar we hopen ze morgen tegen te komen tijdens onze boottocht over de Blue River. Daar schijnen ze met grote regelmaat gespot te worden, dus we hopen dan eindelijk zo'n knuffel op de foto vast te kunnen leggen;-)

Behalve al het gespotte wild heeft de gletsjertocht vandaag op de Columbia Icefields ook erg veel indruk op ons gemaakt. Dit is de grootste ijsvlakte van de Rockies en heeft een oppervlakte van 325 vierkante km. Met een speciale sno-coach (zo'n grote bus met enorme wielen) zijn we de Athabasca Glacier opgegaan, erg gaaf en erg koud toen we eenmaal op het ijs stonden.
Een opmerking van een Nederlands stel heeft ons echter de kou snel doen vergeten. Tot ongenoegen van de Nederlander die voor ons zat, zaten er veel Chinezen bij ons in de bus gezellig met elkaar Chinees te beppen. Hij zei dan ook geheel naar de huidige Nederlandse maatstaven van verdraagzaamheid tegen zijn vrouw:'Pfff al dat Chinees....kunnen ze niet gewoon Engels praten?' Waarop zijn vrouw heel intelligent antwoorde: 'Misschien zijn het wel echte Chinezen'. SERIOUSLY people?
En dan hebben we het niet eens over het feit dat die man zelf ook in het Nederlands sprak ipv het Engels dat hij zo graag wilde horen van die Chinezen.....

We zijn maar gauw doorgelopen naar de auto voor de rest van onze Jaspersafari. De Nederlandse onverdraagzaamheid kan nog wel een weekje wachten......

Back away from the Grizzly!!!

Jullie kennen vast allemaal wel die man van tv met die grote haardos die van een leeg canvasdoek de meest fantastische schilderijen weet te maken. Hij begint met een boom, verandert die boom in een heel bos, in het bos verschijnt dan opeens ook een meertje, dan schildert hij daar een paar bergen bij, op die bergen ligt dan uiteraard ook sneeuw, misschien nog een kleine waterval erbij oh en vergeet dan vooral die zon niet.
Wij hebben al twee dagen het gevoel dat wij in een van deze schilderijen rondlopen. Waar we maar kijken, komen we de meest prachtige vergezichten tegen. Het is echt onbeschrijflijk mooi allemaal. De fotos spreken denk ik voor zich, ookal doen zij de prachtige omgeving echt tekort.

Banff is een uit de grond gestampt toeristisch oord. Sinds de ontdekking van de hot water springs (de warmwaterbronnen) is dit al een populaire vakantiebestemming. Er komen hier zo'n 3 miljoen toeristen per jaar, voor deze beroemde bronnen maar ook voor de prachtige natuur. Het Banff National Park is meer dan 20000 vierkante kilometer groot en je vindt er prachtige meren, indrukwekkend mooie bergen en vele soorten dieren en wild. Onmogelijk om allemaal tijdens 1 vakantie te zien en dus reden om nog een keer terug te komen. Want hebben we al gezegd dat het hier prachtig is? Mensen die ons dit van tevoren vertelden, hebben echt niet overdreven. Prachtig, prachtig, prachtig! En je kan er ook prachtige wandelingen maken.

Zo'n wandeling hebben wij vandaag gedaan, langs het Minnewanka Lake, het grootste meer van Banff National Park. Omdat het berenseizoen is, zie je er overal waarschuwingen hangen en tips hoe een encounter/ontmoeting met een beer te voorkomen en wat te doen als je dan toch onverhoopt een beer tegenkomt. Zo moet je vooral heel veel herrie maken tijdens het wandelen, dus vooral veel en hard praten. Er wordt ook aangeraden om om de 20 stappen in je handen te klappen om je komst aan te kondigen. Beren zijn namelijk van nature schuw en gaan mensen het liefst uit de weg. Dus als ze je horen en ze zijn toevallig in de buurt, dan gaan ze als het goed is een andere kant op.

Dus wij lopen luid pratend over echt de grootste onzin die je je maar kan bedenken (we hebben het zelfs over Feyenoord gehad moet je nagaan) door de wildernis, waarbij we ook nog eens om de 20 passen netjes in onze handen klappen. Op de waarschuwingsposter stond het voedselgebied van de beren aangegeven dat zich op veilige afstand bevond van waar wij waren en gezien mensen die terug wandelden ook niks tegen waren gekomen, maakten wij ons geen zorgen. 'Waar zou jij heen gaan als je beer was?', zei Cees nog stoer. 'Naar het eten toch?' Nou blijkbaar stonden wij dus op het middagmenu, want juist op het moment dat wij al wandelend (juist om herrie te maken) uit volle borst 'ik zag twee beren broodjes smeren' zongen, zagen we een grizzly onze kant op komen lopen....en geloof me hij was geen broodjes aan het smeren!
Je instinct is dan natuurlijk: rennen! Zo hard je kan! Maar dat mag dus juist niet! NEVER run staat op elke waarschuwingsposter die je tegenkomt. Slowly back away from the bear.....SERIOUSLY??? We just wanna get the hell out of here!
Dus Cees draait zich om en loopt zo hard als ie kan maar toch zo langzaam mogelijk (want dat moet dus) weg. En ik volg hem op de voet, totdat de eerste schrik verdwenen is en ik me opeens bedenk dat ik door de schok helemaal vergeten ben een foto van het beest te maken. Dus ik verstop me heel dapper achter een boom en zoek tevergeefs weer naar de beer.
Typisch weer iets voor mij. Heel de tijd een grote mond dat ik een beer wil zien, is het puntje bij paaltje zover, loop ik weg zonder een foto te maken. ZUCHT!
Nu maar hopen dat we er morgen weer eentje tegenkomen ;-))))

Nieuwe tijdzone, nieuw reisprogramma

Na een geslaagde shoppingdag, volle tassen met cadeautjes voor mijn lieve neefje, kleding voor de soon to be nieuwe aanwinst in de familie, een Tommy spijkerbroek voor mij die wel 30 hele euros heeft gekost en geweldig nieuwe laarzen, 4 uur vliegen, bijna 4000 km en twee tijdzones verder zitten we inmiddels in Calgary.

Hier gaan we aan het tweede deel van onze reis beginnen door de Rocky Mountains en via Whistler naar onze eindbestemming Vancouver.
We hebben er al zoveel goede verhalen over gehoord. Volgens de mensen die er al zijn geweest en van wat we van Canadezen zelf hebben gehoord, schijnt dit echt het mooiste deel van Canada te zijn. We zijn dus erg benieuwd naar onze eigen ervaringen en hebben er erg veel zin in.

Uiteraard houden we jullie ook deze keer weer op de hoogte van al onze ervaringen tijdens dit deel van onze reis. Als het goed is, hebben we ook hier weer zo goed als overal gratis draadloos internet, dus dat moet goed komen met de berichtgevingen.

Maar voor nu, weltrusten! Het tijdsverschil met Nederland is inmiddels 8 uur, dus het is hier nu 2 uur in de ochtend en wij zijn dootop en gaan naar bedje toe! Bis morgen allemaal!

Terug bij af!

Vanochtend werden we verrast wakker met bliksem en stortregen. Het kwam echt met bakken uit de lucht, het zag overal donkergrijs en je zag de bliksem steeds echt overduidelijk door de gordijnen heen. En dat uitgerekend op de dag dat we de natuur in zouden gaan om te hiken en dieren te spotten. Hebben wij weer.

Met een beetje tegenzin zijn we toch maar uit bed geklommen en in de auto gestapt. Tot onze blijdschap werd het gelukkig naar mate we westelijker kwamen ook steeds droger en zag de lucht ook steeds blauwer. Eenmaal in het park aangekomen leek alles een kwade droom en konden we van een heerlijk zonnetje en het prachtige park genieten.

Even voor de duidelijkheid, we hebben het hier niet over een park zoals het Kralingsebos ofzo he. Het Algonquin Provincial Park is wel 7630 vierkante km groot. Dat doe je dus niet even in een dagje of twee. De highlights liggen echter allemaal om en nabij de 56 km lange snelweg (60) die dwars door het park loopt. Er wordt gezegd dat je daar ook de meeste kans loopt om Elanden en herten enzo tegen te komen, maar helaas was dit niet voor ons weggelegd. We hebben echt uren rondgereden en diverse hikingtrails gelopen, maar we kwamen op een enkele eekhoorn na helemaal geen dieren tegen. Erg jammer!!!

Toch hebben we het wel naar ons zin gehad en hebben we vele mooie meertjes en prachtig gekleurde bomen gezien. En belangrijker nog, we hebben heerlijk gewandeld in de natuur en genoten van het zonnetje en de rustige omgeving. Het was denk ik vast een goede voorbereiding voor wat ons allemaal in het westen te wachten staat.

Inmiddels zijn we weer terug bij af, het huis van Sue, vanwaar we onze mooie reis door het Oosten van dit immense land zijn begonnen. Morgen wordt een shopping day alvorens we het vliegtuig pakken naar Calgary:-)))

Ottawa

Every body, forget all that we eerder hebben gezegd....
Ottawa is THE place to be!
DUS pack your bags, we are off to Canada's capital city!
Mega pluspunt: de voertaal is Engels yaaaaaaaaaaay!!!

We hadden het niet verwacht, maar we vonden Ottawa nog leuker dan Quebec! De hoofdstad van Canada heeft het allemaal. Prachtige oude gebouwen, indrukwekkende nieuwe architectuur, groen, water, winkelcentra en een hip uitgaanscentrum met leuke cafeetjes, barretjes en een ruim assortiment aan restaurants.

Niet te missen is natuurlijk Parlement hill. Het gebouw op deze heuvel huist het parlement van Canada en je kan er gratis een rondleiding krijgen waarbij je tevens een vergadering van de first chamber kan bijwonen. Er schijnt ook een fantastisch mooie bibliotheek in het gebouw te zijn, waar je een kijkje mag nemen maar geen fotos mag maken. Naar het schijnt ja, want onze guided tour werd vroegtijdig afgebroken door een ietswat chagrijnige 'officer', toen we aan het begin van de tour de groep een paar meter voor ons uit lieten lopen om wat foto's te maken. Dit is blijkbaar ten strengste verboden. Je wordt te allen tijde geacht bij de groep te blijven anders weten de officers niet meer bij welke groep je hoort en raken ze in paniek. Je weet tenslotte maar nooit wat je alsnog uit je mouw weet te schudden zelfs na de strenge vliegtuig controle bij de ingang van het gebouw. We mochten ons dus niet meer bij de groep voegen en moesten terug. Gelukkig mochten we nog wel in de de memorial chapel en de 90 meter hoge peacetower kijken. Die zullen wel bomproof zijn ofzo....pffff

Deze kleine tegenvaller heeft ons enthousiasme voor de stad gelukkig niet weten te drukken. Vooral de combinatie van oud en nieuw heeft veel indruk op ons gemaakt. Het beste van beide werelden......

Autoruzie

Paren krijgen gemiddeld na 22 minuten ruzie in de auto. Bij 1 op de 10 paren leidt dit gekibbel zelfs tot een scheiding. 1 op de 5 mannen zet de auto langs de kant en weigert verder te rijden totdat de partner uitstapt. Overdreven???? Think again....

Ook wij hebben onze fair share of ruzies al gehad hoor believe you me. Grootste oorzaak........de route.
Cees is namelijk een echte man. Dat betekent dat hij echt maar 1 ding tegelijk kan. Hij rijdt, dus hij let op de weg. Dan kan hij natuurlijk niet ook nog eens op de route letten. Dan zou hij namelijk twee dingen tegelijk doen en een ECHTE man doet dat niet. Dus als we voor de miljoenste keer de afslag voorbij rijden, krijg ik uiteraard de wind van voren, want ja ik moet op de weg letten.
Maarrrrrr, let ik op de weg en zeg ik dat ie ergens af moet slaan, dan krijg ik weer de wind van voren, want ja er rijden allemaal autos achter ons (duh dat krijg je op de weg) en meneer moet eerst kijken of hij ubehaupt wel 'opeens' af kan slaan of stoppen.
SERIOUSLY?????

Hij heeft weliswaar nog niet kwaad de auto langs de kant gezet en we zijn ook nog niet gescheiden. Maar ja, we hebben ook nog de helft van de vakantie te gaan. Dus mochten we met twee aparte vluchten terug komen naar Nederland, dan weten jullie bij deze hoe laat het is ;-))))

Bovenstaande laat ik uiteraard geheel voor rekening van Iman. Zoals bekend hebben vrouwen een slecht ontwikkeld orientatievermogen. Dus als mevrouw met kaart op schoot geen verdere aanwijzingen geeft, blijft deze jongen rechtdoor rijden. Gelukkig hebben we nog Tom en Tom, al heeft die spraakgebrek en is ie snel de weg kwijt. De vraag is dus of we ooit nog thuiskomen, gescheiden of niet!!

Verliefd op Quebec-city!

We beginnen ons verhaal vandaag met een grapje:

Hoe verwisselen Canadezen de lege gasfles van een terrasverwarmer?
Ze nemen de hele terrasverwarmer mee naar binnen, halen de lege gasfles eruit, doen er een volle in en brengen de terrasverwarmer weer naar buiten.....Hahahaha

Zoals wij grapjes maken over de Belgen, zo maken de Amerikanen grapjes over de Canadezen. Helaas is het grapje hierboven geen grapje maar een echt scenario dat Cees en ik vanmiddag op het terras in Quebec mochten aanschouwen. We begrepen opeens waarom de Amerikanen de Canadezen steeds belachelijk maken. Lol

Maar we hebben een fantastische tijd gehad in Quebec. We zijn echt helemaal verliefd en vinden dit tot nu toe het hoogtepunt van onze reis.
We hadden sowieso het weer onwijs mee en dat scheelt enorm in de beleving. Tot nu toe hebben we echt geluk gehad met het weer hier. Het is af en toe bewolkt, maar nooit heel de dag en het is gelukkig altijd droog geweest als wij buiten waren. De bewolking trekt ook vrij snel weg en dan is de lucht weer stralend blauw. Maar vandaag was het ook nog eens heerlijk warm.
We hebben heel de dag in Quebec-city rondgelopen en op het terras een drankje gedaan en ook op het terras ons avondeten genuttigd. We zijn echt zo blij dat we hier wat langer zijn gebleven.

De stad is eigenlijk in 3 delen te verdelen; Basse-ville of Benedenstad, daarboven ligt de ommuurde stad, Haute-ville of bovenstad met haar prachtige chateau Frontenac en achter de muren ligt de Grande Allee waar het provinciaal parlement zetelt. Overal vind je er leuke, gezellige straatjes, heel mooie oude gebouwen en leuke boetiekjes en galleries. If you ask us, een must-see voor iedereen die deze kant van Canada aandoet.

Als het aan ons ligt, vergeten we dus ook ons geplande projectje in Montreal en gaan we gewoon met z'n allen gezellig in Quebec wonen. Het leven is kort, dus we kunnen er beter maar gelijk het beste van maken en genieten van deze prachtige omgeving. Moeten jullie wel allemaal eerst Frans leren, want dat is hier toch echt de voertaal. Maar dat is een kleine moeite voor wat je daarvoor terugkrijgt. Nous aimons Quebec!!!

Whales without tales

Moe van alle indrukken maar voldaan zijn we inmiddels weer terug in de bewoonde wereld.

Nog vroeger dan normaal zaten we vandaag (om kwart over 7) al aan het ontbijt. We wilden namelijk al vroeg weg om de eerste whalewatching tour in Tadoussac te doen. We waren al gewaarschuwd dat het erg koud zou zijn en hadden ons (dachten wij) daar dus ook op gekleed. Maar zo koud als het daadwerkelijlk was op het water, hadden we toch echt niet verwacht. Het was gewoon freaking 4 graden en niet bepaald windstil. Aan het eind van de tocht voelde ik mijn vingers niet eens meer.
Maar gelukkig was het allemaal wel de moeite waard geweest. We hebben echt een stuk of 20 a 25 walvissen gezien en 2 zeeleeuwen. Helaas weigerden de Moby Dickjes ons hun staart te laten zien. Erg jammer, want dat was natuurlijk de ideale foto geweest. Zoiets kan je nu eenmaal niet sturen he, we waren niet bij Seaworld waar de visjes allemaal netjes getraind zijn om ons hun kunstjes te tonen. Dus bleef het vandaag bij de whales without tales....

De scenic highway terug naar Quebec bleek ook een succes. Wat een prachtige route met vergezichten over de bergen, de canyons en de St Lawrence rivier. Echt te mooi om te beschrijven en te mooi om tot zijn recht te laten komen op een foto. Jullie moeten het gewoon allemaal zelf een keertje gaan bekijken. Echt een aanrader. Wij hebben ook nog eens het geluk dat de bomen nu allemaal langzaam van kleur aan het wisselen zijn voor de herfst. Echt prachtig al die groene, gele, rode en bruine bladeren door elkaar en dan kilometers lang.

Net voor Quebec, zijn we nog even gestopt bij Saint-Anne-de-Beaupre. Dit is een van de meest gewijde plaatsen van Canada, het heiligdom van de moeder van Maria. Deze plek trekt jaarlijks meer dan 1.5 miljoen bezoekers die de in de jaren 20 gebouwde basiliek in Middeleeuwse stijl komen bewonderen. Het interieur is misschien nog wel mooier dan de buitenkant en echt de moeite waard om eens te bekijken.

Dit geldt ook voor het Parc de la Chut Montmorency op ongeveer 7 km afstand van Quebec-city. Deze chut Montmorency is de beroemdste waterval van Quebec, is 30 meter hoger dan de Niagara Falls en gelukkig niet zo commercieel en toeristisch ingericht. Je kan de waterval op verschillende manieren bekijken; van een hangbrug over de waterval, in een kabelbaan of via een reeks paden over de eromheen gelegen kliffen waar vandaan je ook een prachtig uitzicht hebt over de rivier en de skyline van Quebec.

Het was dus een dag vol geweldige indrukken die we niet snel zullen vergeten.