Terwijl heel Nederland van het zomerse weer heeft genoten, hebben Cees en Iman gezellig samen onder de paraplu gelopen. Daar liepen we dan met onze nieuwste aanwinst voor de paraplubak, door de stijle smalle straatjes van Coimbra op weg naar de universiteit waar deze stad zo om bekend is. Zwarte toga's, ontgroenende eerstejaars en stromende regen domineerden daarbij het straatbeeld. Het had zomaar een hoofdstuk uit een Harry Potter boek kunnen zijn. De universiteit, hoog gelegen op een berg al neerkijkend op de stad, doet ook een beetje denken aan Hogwarts. Het hoogtepunt van het gebouw is de prachtige barokke bibliotheek, die is zeer zeker de klim naar boven waard maar helaas mag je er geen foto's maken. Door de regen hebben we niet veel buiten kunnen lopen maar dat hebben we de dag daarop goed gemaakt. Het was stralend en zonnig en dus de perfecte dag om naar de bedevaartsoorden van het land te gaan. In Fatima zag het zwart van de mensen (mogen we deze uitdrukking nog gebruiken? ;-) ) In Alcobaca en Batalha iets minder. Maar de kloosters, kerken en gebedsruimten waren stuk voor stuk prachtige bouwwerken. Barok, gotisch en mormoonse bouwstijlen vind je er terug, wat een goed beeld geeft van de verschillende tijden die Portugal heeft beleefd. Het plaatsje Obidos met haar romantische smalle straatjes en kasteel, waar we van een super heerlijk diner hebben genoten, was de perfecte afsluiter van onze tocht langs heiligdommen. We hebben hier in een voormalig klooster de nacht doorgebracht echt super cool. Na Mafra met haar mooie paleis en de onwijs leuke stad Sintra zijn we eindelijk in Lissabon aangekomen. De stad van de zeven heuvelen doet ons veel aan San Francisco denken met haar trammetjes, stijle straatjes en grote rode brug. Alleen het weer viel een beetje tegen, we hebben wederom een halve dag regen gehad. Maar dat mocht de pret niet drukken, want er zijn genoeg cafeetjes en restaurantjes waar je je kan vermaken. En tot grote vreugde van Iman ook een Starbucks....einderlijk! :-) Vanaf morgen vervolgen we onze weg naar het zuiden waar we eindelijk ongegeneerd languit met een drankje en een boekje op het strand of naast het zwembad kunnen bivakkeren om van onze laatste dagen vrijheid te genieten. Vooral Cees heeft zijn cultuur overdosis wel gehad, dat was goed merkbaar aan het feit dat hij in plaats van het mooie paleis van Mafra te bewonderen alleen maar oog had voor de oude Citroën die daar langs de weg stond geparkeerd. Oh well, boys will be boys ;-)