Jullie kennen vast allemaal wel die man van tv met die grote haardos die van een leeg canvasdoek de meest fantastische schilderijen weet te maken. Hij begint met een boom, verandert die boom in een heel bos, in het bos verschijnt dan opeens ook een meertje, dan schildert hij daar een paar bergen bij, op die bergen ligt dan uiteraard ook sneeuw, misschien nog een kleine waterval erbij oh en vergeet dan vooral die zon niet.
Wij hebben al twee dagen het gevoel dat wij in een van deze schilderijen rondlopen. Waar we maar kijken, komen we de meest prachtige vergezichten tegen. Het is echt onbeschrijflijk mooi allemaal. De fotos spreken denk ik voor zich, ookal doen zij de prachtige omgeving echt tekort.

Banff is een uit de grond gestampt toeristisch oord. Sinds de ontdekking van de hot water springs (de warmwaterbronnen) is dit al een populaire vakantiebestemming. Er komen hier zo'n 3 miljoen toeristen per jaar, voor deze beroemde bronnen maar ook voor de prachtige natuur. Het Banff National Park is meer dan 20000 vierkante kilometer groot en je vindt er prachtige meren, indrukwekkend mooie bergen en vele soorten dieren en wild. Onmogelijk om allemaal tijdens 1 vakantie te zien en dus reden om nog een keer terug te komen. Want hebben we al gezegd dat het hier prachtig is? Mensen die ons dit van tevoren vertelden, hebben echt niet overdreven. Prachtig, prachtig, prachtig! En je kan er ook prachtige wandelingen maken.

Zo'n wandeling hebben wij vandaag gedaan, langs het Minnewanka Lake, het grootste meer van Banff National Park. Omdat het berenseizoen is, zie je er overal waarschuwingen hangen en tips hoe een encounter/ontmoeting met een beer te voorkomen en wat te doen als je dan toch onverhoopt een beer tegenkomt. Zo moet je vooral heel veel herrie maken tijdens het wandelen, dus vooral veel en hard praten. Er wordt ook aangeraden om om de 20 stappen in je handen te klappen om je komst aan te kondigen. Beren zijn namelijk van nature schuw en gaan mensen het liefst uit de weg. Dus als ze je horen en ze zijn toevallig in de buurt, dan gaan ze als het goed is een andere kant op.

Dus wij lopen luid pratend over echt de grootste onzin die je je maar kan bedenken (we hebben het zelfs over Feyenoord gehad moet je nagaan) door de wildernis, waarbij we ook nog eens om de 20 passen netjes in onze handen klappen. Op de waarschuwingsposter stond het voedselgebied van de beren aangegeven dat zich op veilige afstand bevond van waar wij waren en gezien mensen die terug wandelden ook niks tegen waren gekomen, maakten wij ons geen zorgen. 'Waar zou jij heen gaan als je beer was?', zei Cees nog stoer. 'Naar het eten toch?' Nou blijkbaar stonden wij dus op het middagmenu, want juist op het moment dat wij al wandelend (juist om herrie te maken) uit volle borst 'ik zag twee beren broodjes smeren' zongen, zagen we een grizzly onze kant op komen lopen....en geloof me hij was geen broodjes aan het smeren!
Je instinct is dan natuurlijk: rennen! Zo hard je kan! Maar dat mag dus juist niet! NEVER run staat op elke waarschuwingsposter die je tegenkomt. Slowly back away from the bear.....SERIOUSLY??? We just wanna get the hell out of here!
Dus Cees draait zich om en loopt zo hard als ie kan maar toch zo langzaam mogelijk (want dat moet dus) weg. En ik volg hem op de voet, totdat de eerste schrik verdwenen is en ik me opeens bedenk dat ik door de schok helemaal vergeten ben een foto van het beest te maken. Dus ik verstop me heel dapper achter een boom en zoek tevergeefs weer naar de beer.
Typisch weer iets voor mij. Heel de tijd een grote mond dat ik een beer wil zien, is het puntje bij paaltje zover, loop ik weg zonder een foto te maken. ZUCHT!
Nu maar hopen dat we er morgen weer eentje tegenkomen ;-))))