Vanochtend werden we verrast wakker met bliksem en stortregen. Het kwam echt met bakken uit de lucht, het zag overal donkergrijs en je zag de bliksem steeds echt overduidelijk door de gordijnen heen. En dat uitgerekend op de dag dat we de natuur in zouden gaan om te hiken en dieren te spotten. Hebben wij weer.

Met een beetje tegenzin zijn we toch maar uit bed geklommen en in de auto gestapt. Tot onze blijdschap werd het gelukkig naar mate we westelijker kwamen ook steeds droger en zag de lucht ook steeds blauwer. Eenmaal in het park aangekomen leek alles een kwade droom en konden we van een heerlijk zonnetje en het prachtige park genieten.

Even voor de duidelijkheid, we hebben het hier niet over een park zoals het Kralingsebos ofzo he. Het Algonquin Provincial Park is wel 7630 vierkante km groot. Dat doe je dus niet even in een dagje of twee. De highlights liggen echter allemaal om en nabij de 56 km lange snelweg (60) die dwars door het park loopt. Er wordt gezegd dat je daar ook de meeste kans loopt om Elanden en herten enzo tegen te komen, maar helaas was dit niet voor ons weggelegd. We hebben echt uren rondgereden en diverse hikingtrails gelopen, maar we kwamen op een enkele eekhoorn na helemaal geen dieren tegen. Erg jammer!!!

Toch hebben we het wel naar ons zin gehad en hebben we vele mooie meertjes en prachtig gekleurde bomen gezien. En belangrijker nog, we hebben heerlijk gewandeld in de natuur en genoten van het zonnetje en de rustige omgeving. Het was denk ik vast een goede voorbereiding voor wat ons allemaal in het westen te wachten staat.

Inmiddels zijn we weer terug bij af, het huis van Sue, vanwaar we onze mooie reis door het Oosten van dit immense land zijn begonnen. Morgen wordt een shopping day alvorens we het vliegtuig pakken naar Calgary:-)))