Vandaag zijn we aan onze reis naar Canada begonnen. En wat voor een trip was het....
De lange reis begon met de vriendelijk doch dringende mededeling bij de incheckbalie dat iedereen zijn/haar in te checken bagage niet op slot mocht doen. Misschien dat de beveiliging zich hier veiliger bij voelt, maar wij voelden ons er alles behalve gerust op dat onze spullen veilig bij de eindbestemming aan zouden komen...
De lange wachtrij bij de gate voor onze vlucht naar New York maakte ons ongemakkelijke gevoel er niet beter op. Alle passagiers moesten 1 voor 1 bij een marechaussee-beambte komen waar ze ondervraagd werden. De een (lees: Iman) natuurlijk wat langer dan de ander. Zo werd mij onder andere gevraagd of de naam Mattar vaak voorkomt in Egypte....ik bedoel seriously how should I know? Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid. Hoe moet ik in vredesnaam weten of er veel Mattars voorkomen in Egypte??? Het enige dat ik weet, is dat mattar het Egyptische woord voor vliegveld is. Maar Cees wist me tussen de vragen door te vertellen dat een van de vliegtuigkapers op 9/11 Atta heette.... was ik alweer helemaal vergeten.
Maar something tells me dat wij op een of andere manier altijd aan 9/11 herinnerd zullen worden....
Gelukkig mocht ik uiteindelijk wel gewoon het vliegtuig in en kon de vakantie eindelijk beginnen.

Na een lange vlucht kwamen we in New York aan waar we 3 uur op onze volgende vlucht naar Toronto moesten wachten. Uiteraard moesten we met al onze bagage wel weer door de douane. Het zou natuurlijk zomaar kunnen zijn dat we tijdens de vlucht van Amsterdam naar New York in de bagageruimte van het vliegtuig waren gekropen en daar in onze koffers verboden middelen hadden gestopt of nog erger tijdens de 8.5 uur durende vlucht een bom of ander explosief hadden gefabriceerd waar we tijdens de aansluitende vlucht een terroristische actie mee wilden uitvoeren.

Gelukkig eenmaal in het vliegtuig, ging de vlucht van New York naar Toronto vrij snel.
En wat een verschil gelijk als je aankomt. De douane-beambte lachte vriendelijk naar ons, vroeg waar we vandaan kwamen en wat we in Canada kwamen doen. En nadat hij onze route had bekeken, wenste hij ons ook nog eens een fijne vakantie toe. Dat is nog eens wat anders dan de US welcome die we eerder kregen.
Eindelijk waren we in Canada.

Nadat we onze huurauto hadden opgehaald, zijn we naar de wijk Bayview gereden. Hier werden we na een kleine 25 minuten hartelijk door Sue (een vriendin van de familie) ontvangen. We hebben nog even een rondje Toronto by night gedaan, maar Cees en ik waren zo moe van de lange reis, dat we al gauw weer naar huis zijn gegaan waar we heerlijk ons bedje in zijn gedoken. Toronto is er morgen ook nog!